Ένα μοναδικό ταλέντο, που σε μόλις 15 χρόνια καριέρας κατάφερε να κερδίσει την παγκόσμια αναγνώριση, αν και σίγουρα του αναλογούσε μεγαλύτερη, να αναδείξει το τεράστιο μέγεθος της αξίας του ως κιθαρίστας, έχοντας καταφέρει να προσφέρει ένα σπάνιο ευφάνταστο υλικό στη metal σκηνή ολόκληρης της δεκαετίας του ’80. «Είχε μια ρευστότητα στο παίξιμό του, μουσικών όπως οι George Lynch και
Warren DeMartini, αλλά με μια επιθετική και μελωδική προσέγγιση που ταίριαζε τέλεια στην μπάντα. Τα σολαρίσματα του, είχαν τέτοια λάμψη που θα μπορούσε να έχει δουλέψει με οποιοδήποτε δημοφιλές hard rock συγκρότημα των 80’s, αλλά τα ρυθμικά του μέρη, είχαν τόση ένταση που θύμιζαν Sabbath και Deep Purple, δίνοντας στο παίξιμο του μια σκοτεινή, μελωδική γεύση», είχε πει γι’ αυτόν ο Alex Skolnick. «Το παίξιμο του στην κιθάρα ήταν εκπληκτικό. Μπορούσες ν’ ακούσεις τις κλασσικές του επιρροές και να εκτιμήσεις τις γνώσεις του και τον επιδέξιο τρόπο με τον οποίο τις αξιοποιούσε, βάζοντας την τεράστια υπογραφή του στο έργο του. Ήταν ένας πρωτοπόρος κιθαρίστας στο metal, όπως ήταν ο Randy Rhoads, πριν από εκείνον», προσθέτει ο David Ellefson. Ο λόγος φυσικά, για τον κορυφαίο Criss Oliva, από το θάνατο του οποίου πέρασαν κιόλας 23 ολόκληρα χρόνια... Γεννήθηκε στο New Jersey και ήταν ο μικρότερος από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας. Λέγεται ότι ως μωρό ήταν ιδιαίτερα φωνακλάς, σε σημείο που τα αδέρφια του κάποια στιγμή, απείλησαν να φύγουν απ’ το σπίτι, αν ο μικρός Christopher, δεν πήγαινε από κει που ήρθε. Μάλιστα σύμφωνα με τους γονείς του, ήταν ένα πολύ κακομαθημένο παιδί, που έπαιρνε ό, τι κι αν ζητούσε. Η ενασχόληση του με την κιθάρα, ξεκίνησε, όπως θυμάται ο αδερφός του Jon, ως εξής: «Πήρα δώρο μια κιθάρα για τα γενέθλια μου, όταν ήμουν 14 ετών. Εκείνος ήταν 11 τότε. Λίγο μετά, έφυγα Σαββατοκύριακο, για κάμπινγκ με κάτι φίλους. Επιστρέφοντας, βρήκα τον Criss στο γκαράζ με την κιθάρα μου και μπορούσε ήδη να παίξει το “Smoke on the water”! Οπότε σκέφτηκα, καλύτερα να παίζω μπάσο και να τραγουδάω. Ήταν φυσικό ταλέντο, γι’ αυτό και είχε θεαματική πρόοδο». Σύμφωνα με τον ίδιο τον Criss, δεν έκανε ποτέ μαθήματα και τις πρώτες χορδές του τις έδειξε ο αδερφός του. «Έμαθα να παίζω lead, επιλέγοντας riff από δίσκους και μετά ξεκίνησα να συνθέτω δικά μου πράγματα». Μέχρι τα 12 του, θεωρούνταν ο καλύτερος κιθαρίστας της περιοχής. Οι επιρροές του περιλάμβαναν κυρίως, τους Ritchie Blackmore, Tony Iommi, Uli Jon Roth και έντονα τον Michael Schenker. «Αγαπούσε ιδιαίτερα το άλμπουμ των UFO, “Obsession” και το έπαιζε όλη την ώρα. Το στυλ του Schenker, ήταν μεγάλη έμπνευση γι’ αυτόν», λέει ο Jon, με τον οποίο, το 1978, ενώ ο Criss ήταν ακόμη 15 ετών, σχημάτισαν τους Avatar, που μετονομάστηκαν σε Savatage, πέντε χρόνια. Ο μουσικός με τις ιδιαίτερες εκτελεστικές και συνθετικές του δυνατότητες, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωση των Savatage, ως ένα από τα συγκροτήματα που μπορούσαν να συγχωνεύουν στον ήχο τους διαφορετικά στυλ, καταφέρνοντας να κυκλοφορούν επιδέξια και πάντα αξιόλογα άλμπουμ. Ένα πράγμα που τον έκανε να ξεχωρίζει, ήταν πως σε μια εποχή που σχεδόν κάθε κιθαρίστας προσπαθούσε να παίξει όσες περισσότερες νότες μπορούσε στο συντομότερο δυνατό χρόνο, εκείνος επέτρεπε στη μουσική ν’ αναπνέει. Είχε κάνει εμφανές πως ήταν γεννημένος για να πρωταγωνιστεί, να δώσει θρυλικές διαστάσεις στο όνομά του. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια γι’ αυτόν… Τα ξημερώματα της 17ης Οκτωβρίου του 1993 και ενώ οδηγούσε, βόρεια της Tampa της Florida, με συνοδηγό τη γυναίκα του, ένα διερχόμενο όχημα, πέρασε το διαχωριστικό του δρόμου, χτυπώντας μετωπικά το αυτοκίνητο του κιθαρίστα και σκοτώνοντάς τον ακαριαία. Ο υπαίτιος οδηγός του άλλου οχήματος, που στο παρελθόν είχε καταδικαστεί άλλες επτά φορές για οδήγηση υπό την επήρεια ουσιών, γλίτωσε με ελαφρά τραύματα, ενώ η γυναίκα του Criss, Dawn, διακομίστηκε στο νοσοκομείο με εσωτερικά τραύματα στο κεφάλι και την κοιλιακή χώρα και σοβαρά κατάγματα. Ο ένοχος καταδικάστηκε σε μόλις 5 χρόνια φυλάκιση, εκτίοντας τους 18 μήνες, έχοντας στερήσει τη ζωή από ένα νεαρό άνθρωπο, ηλικίας 30 ετών και από τη μουσική, ένα σπουδαίο ταλέντο που μόλις είχε αρχίσει ν’ ανθίζει. «Χάσαμε έναν απίθανο άνθρωπο και έναν εκπληκτικό μουσικό» είναι τα λόγια του αδερφού του, για να συμπληρώσει: «Υποθέτω όμως πως ο Jimi Hendrix, χρειαζόταν κάποιον εκεί ψηλά για να του διδάξει μερικά πράγματα!»
Warren DeMartini, αλλά με μια επιθετική και μελωδική προσέγγιση που ταίριαζε τέλεια στην μπάντα. Τα σολαρίσματα του, είχαν τέτοια λάμψη που θα μπορούσε να έχει δουλέψει με οποιοδήποτε δημοφιλές hard rock συγκρότημα των 80’s, αλλά τα ρυθμικά του μέρη, είχαν τόση ένταση που θύμιζαν Sabbath και Deep Purple, δίνοντας στο παίξιμο του μια σκοτεινή, μελωδική γεύση», είχε πει γι’ αυτόν ο Alex Skolnick. «Το παίξιμο του στην κιθάρα ήταν εκπληκτικό. Μπορούσες ν’ ακούσεις τις κλασσικές του επιρροές και να εκτιμήσεις τις γνώσεις του και τον επιδέξιο τρόπο με τον οποίο τις αξιοποιούσε, βάζοντας την τεράστια υπογραφή του στο έργο του. Ήταν ένας πρωτοπόρος κιθαρίστας στο metal, όπως ήταν ο Randy Rhoads, πριν από εκείνον», προσθέτει ο David Ellefson. Ο λόγος φυσικά, για τον κορυφαίο Criss Oliva, από το θάνατο του οποίου πέρασαν κιόλας 23 ολόκληρα χρόνια... Γεννήθηκε στο New Jersey και ήταν ο μικρότερος από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας. Λέγεται ότι ως μωρό ήταν ιδιαίτερα φωνακλάς, σε σημείο που τα αδέρφια του κάποια στιγμή, απείλησαν να φύγουν απ’ το σπίτι, αν ο μικρός Christopher, δεν πήγαινε από κει που ήρθε. Μάλιστα σύμφωνα με τους γονείς του, ήταν ένα πολύ κακομαθημένο παιδί, που έπαιρνε ό, τι κι αν ζητούσε. Η ενασχόληση του με την κιθάρα, ξεκίνησε, όπως θυμάται ο αδερφός του Jon, ως εξής: «Πήρα δώρο μια κιθάρα για τα γενέθλια μου, όταν ήμουν 14 ετών. Εκείνος ήταν 11 τότε. Λίγο μετά, έφυγα Σαββατοκύριακο, για κάμπινγκ με κάτι φίλους. Επιστρέφοντας, βρήκα τον Criss στο γκαράζ με την κιθάρα μου και μπορούσε ήδη να παίξει το “Smoke on the water”! Οπότε σκέφτηκα, καλύτερα να παίζω μπάσο και να τραγουδάω. Ήταν φυσικό ταλέντο, γι’ αυτό και είχε θεαματική πρόοδο». Σύμφωνα με τον ίδιο τον Criss, δεν έκανε ποτέ μαθήματα και τις πρώτες χορδές του τις έδειξε ο αδερφός του. «Έμαθα να παίζω lead, επιλέγοντας riff από δίσκους και μετά ξεκίνησα να συνθέτω δικά μου πράγματα». Μέχρι τα 12 του, θεωρούνταν ο καλύτερος κιθαρίστας της περιοχής. Οι επιρροές του περιλάμβαναν κυρίως, τους Ritchie Blackmore, Tony Iommi, Uli Jon Roth και έντονα τον Michael Schenker. «Αγαπούσε ιδιαίτερα το άλμπουμ των UFO, “Obsession” και το έπαιζε όλη την ώρα. Το στυλ του Schenker, ήταν μεγάλη έμπνευση γι’ αυτόν», λέει ο Jon, με τον οποίο, το 1978, ενώ ο Criss ήταν ακόμη 15 ετών, σχημάτισαν τους Avatar, που μετονομάστηκαν σε Savatage, πέντε χρόνια. Ο μουσικός με τις ιδιαίτερες εκτελεστικές και συνθετικές του δυνατότητες, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωση των Savatage, ως ένα από τα συγκροτήματα που μπορούσαν να συγχωνεύουν στον ήχο τους διαφορετικά στυλ, καταφέρνοντας να κυκλοφορούν επιδέξια και πάντα αξιόλογα άλμπουμ. Ένα πράγμα που τον έκανε να ξεχωρίζει, ήταν πως σε μια εποχή που σχεδόν κάθε κιθαρίστας προσπαθούσε να παίξει όσες περισσότερες νότες μπορούσε στο συντομότερο δυνατό χρόνο, εκείνος επέτρεπε στη μουσική ν’ αναπνέει. Είχε κάνει εμφανές πως ήταν γεννημένος για να πρωταγωνιστεί, να δώσει θρυλικές διαστάσεις στο όνομά του. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια γι’ αυτόν… Τα ξημερώματα της 17ης Οκτωβρίου του 1993 και ενώ οδηγούσε, βόρεια της Tampa της Florida, με συνοδηγό τη γυναίκα του, ένα διερχόμενο όχημα, πέρασε το διαχωριστικό του δρόμου, χτυπώντας μετωπικά το αυτοκίνητο του κιθαρίστα και σκοτώνοντάς τον ακαριαία. Ο υπαίτιος οδηγός του άλλου οχήματος, που στο παρελθόν είχε καταδικαστεί άλλες επτά φορές για οδήγηση υπό την επήρεια ουσιών, γλίτωσε με ελαφρά τραύματα, ενώ η γυναίκα του Criss, Dawn, διακομίστηκε στο νοσοκομείο με εσωτερικά τραύματα στο κεφάλι και την κοιλιακή χώρα και σοβαρά κατάγματα. Ο ένοχος καταδικάστηκε σε μόλις 5 χρόνια φυλάκιση, εκτίοντας τους 18 μήνες, έχοντας στερήσει τη ζωή από ένα νεαρό άνθρωπο, ηλικίας 30 ετών και από τη μουσική, ένα σπουδαίο ταλέντο που μόλις είχε αρχίσει ν’ ανθίζει. «Χάσαμε έναν απίθανο άνθρωπο και έναν εκπληκτικό μουσικό» είναι τα λόγια του αδερφού του, για να συμπληρώσει: «Υποθέτω όμως πως ο Jimi Hendrix, χρειαζόταν κάποιον εκεί ψηλά για να του διδάξει μερικά πράγματα!»