Σαν σήμερα, το 1969, γεννιέται ένα άλμπουμ που πραγματικά διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό την πορεία και την εξέλιξη της ροκ, το μνημειώδες, Led Zeppelin II. Τι να γράψει κανείς, όταν πρόκειται για την πιο αναγνωρίσιμη ίσως μουσική, με την αξία της στο χρόνο να παραμένει ανέγγιχτη, διαχρονική ως το κόκκαλο με γενιές και γενιές να έχουν μεγαλώσει ακούγοντας την και χιλιάδες μουσικούς συμπεριλαμβανομένων των μεγαλύτερων ονομάτων του χώρου, να την έχουν ως βασική τους έμπνευση;
Το δεύτερο άλμπουμ των Zeppelin, ηχογραφήθηκε ολοκληρωτικά σε στούντιο της Β. Αμερικής όπου περιόδευαν και παρά το ότι γράφτηκε πραγματικά στο πόδι, εν μέσω ενός εξοντωτικού προγράμματος συναυλιών, ήταν τόσο πρωτοπόρο και ποιοτικό που η αξία του θεωρείται ανεκτίμητη και δεδομένη. Όλα έγιναν βάση αξιοσημείωτης έμπνευσης, με τον μπασίστα John Paul Jones να θυμάται: : «Κάναμε διαρκείς περιοδείες. Τα riff όμως έρχονταν στο μυαλό του Jimmy (Page) με καταιγιστικό ρυθμό. Πολλά από αυτά τα συνέλαβε ενώ ήμασταν στη σκηνή.» Και βέβαια δε μιλάμε για όποια κι όποια riff, αλλά για riff κομματιών -θησαυρών, όπως αυτά του κολοσσιαίου “Whole Lotta Love” ή του θρυλικού “Heartbreaker” και τόσων άλλων… Γενικότερα οι ήχοι της κιθάρας του Jimmy Page είναι ασύλληπτοι και εξωφρενικά πρωτοποριακοί για τα δεδομένα της εποχής, όπως επίσης και η συνθετική του ικανότητα. Η φωνή του Robert Plant απλά δεν περιγράφεται, το μπάσο του John Paul Jones μεγαλουργεί και βέβαια τα τύμπανα του μέγιστου John Bonham, έχουν την τιμητική τους με αποκορύφωμα το μεγαλειώδες drum σόλο του, το “Moby Dick”. Αναμφίβολα, με το δεύτερο βήμα της μπάντας, είναι η στιγμή που το αστείρευτο ταλέντο των μελών της, έρχεται ολοκληρωτικά πλέον στην επιφάνεια, καταπλήσσοντας του πάντες και ανεβάζοντας τους στο βάθρο των σημαντικότερων και σπουδαιότερων ονομάτων της μουσικής. Από άποψη συνθέσεων, οι Βρετανοί αναπτύσσουν περισσότερο τις ιδέες που είχαν καθιερώσει στο ντεμπούτο τους, κρατάνε τις blues επιρροές τους, αλλά σε μικρότερο βαθμό απ ότι στο ξεκίνημα και κινούνται έντονα προς μια hard rock κατεύθυνση. Δημιουργούν μια δουλειά με πολλή ενέργεια και ατμόσφαιρα συν τοις άλλοις, με ευρεία αναγνώριση και αποδοχή που ασκεί αναμφίβολα μεγαλύτερες επιρροές. Για πολλούς άλλωστε το Led Zeppelin II, σε μεγάλο βαθμό θεωρείται πως ήταν το προσχέδιο για τις heavy metal μπάντες που ακολούθησαν. Η επιτυχία που σημείωσε ήταν ανώτερη του προκατόχου του, κατακτώντας την κορυφή των βρετανικών και αμερικανικών chart. Μέχρι τον Νοέμβρη του 1999 είχε γίνει δώδεκα φορές πλατινένιο με δώδεκα εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως. Έχει διακριθεί δεόντως και συχνά φιγουράρει στις πρώτες θέσεις σε λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει.
Το δεύτερο άλμπουμ των Zeppelin, ηχογραφήθηκε ολοκληρωτικά σε στούντιο της Β. Αμερικής όπου περιόδευαν και παρά το ότι γράφτηκε πραγματικά στο πόδι, εν μέσω ενός εξοντωτικού προγράμματος συναυλιών, ήταν τόσο πρωτοπόρο και ποιοτικό που η αξία του θεωρείται ανεκτίμητη και δεδομένη. Όλα έγιναν βάση αξιοσημείωτης έμπνευσης, με τον μπασίστα John Paul Jones να θυμάται: : «Κάναμε διαρκείς περιοδείες. Τα riff όμως έρχονταν στο μυαλό του Jimmy (Page) με καταιγιστικό ρυθμό. Πολλά από αυτά τα συνέλαβε ενώ ήμασταν στη σκηνή.» Και βέβαια δε μιλάμε για όποια κι όποια riff, αλλά για riff κομματιών -θησαυρών, όπως αυτά του κολοσσιαίου “Whole Lotta Love” ή του θρυλικού “Heartbreaker” και τόσων άλλων… Γενικότερα οι ήχοι της κιθάρας του Jimmy Page είναι ασύλληπτοι και εξωφρενικά πρωτοποριακοί για τα δεδομένα της εποχής, όπως επίσης και η συνθετική του ικανότητα. Η φωνή του Robert Plant απλά δεν περιγράφεται, το μπάσο του John Paul Jones μεγαλουργεί και βέβαια τα τύμπανα του μέγιστου John Bonham, έχουν την τιμητική τους με αποκορύφωμα το μεγαλειώδες drum σόλο του, το “Moby Dick”. Αναμφίβολα, με το δεύτερο βήμα της μπάντας, είναι η στιγμή που το αστείρευτο ταλέντο των μελών της, έρχεται ολοκληρωτικά πλέον στην επιφάνεια, καταπλήσσοντας του πάντες και ανεβάζοντας τους στο βάθρο των σημαντικότερων και σπουδαιότερων ονομάτων της μουσικής. Από άποψη συνθέσεων, οι Βρετανοί αναπτύσσουν περισσότερο τις ιδέες που είχαν καθιερώσει στο ντεμπούτο τους, κρατάνε τις blues επιρροές τους, αλλά σε μικρότερο βαθμό απ ότι στο ξεκίνημα και κινούνται έντονα προς μια hard rock κατεύθυνση. Δημιουργούν μια δουλειά με πολλή ενέργεια και ατμόσφαιρα συν τοις άλλοις, με ευρεία αναγνώριση και αποδοχή που ασκεί αναμφίβολα μεγαλύτερες επιρροές. Για πολλούς άλλωστε το Led Zeppelin II, σε μεγάλο βαθμό θεωρείται πως ήταν το προσχέδιο για τις heavy metal μπάντες που ακολούθησαν. Η επιτυχία που σημείωσε ήταν ανώτερη του προκατόχου του, κατακτώντας την κορυφή των βρετανικών και αμερικανικών chart. Μέχρι τον Νοέμβρη του 1999 είχε γίνει δώδεκα φορές πλατινένιο με δώδεκα εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως. Έχει διακριθεί δεόντως και συχνά φιγουράρει στις πρώτες θέσεις σε λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει.